Robert Musil’in kaleminden:
Günün birinde Sultan, vezirini pazara yollar ve insanların aralarında ne konuştuklarını dinlemesini ister. Vezir halkın arasına karıştığında zayıf ve uzun boylu bir kadın dikkatini çeker; kara bir pelerine bürünmüş olan kadın, gözlerini ondan ayırmamaktadır. Vezir telaş içinde oradan kaçar. Sultanına gider ve yalvarmaya başlar:
“Efendim, yardım edin! Pazarda Ölüm’ü gördüm. Benim için gelmişti. Yalvarırım bırakın gideyim. Bana en hızlı atınızı verin. Onunla akşama kalmadan Semerkand’a varırım”
Sultan onu mutlu etmek için atını verir ve vezir en hızlı atın sırtında dört nala yola koyulur.
Sultan onu mutlu etmek için atını verir ve vezir en hızlı atın sırtında dört nala yola koyulur.
Meraka kapılan Sultan, bu kez kendi gider pazara. Kalabalıkta kara pelerinli kadını görür ve yanına yaklaşır.
“Neden benim vezirimi korkuttun?” diye sorar.
“Ben ona tek söz bile etmedim,” diye yanıtlar ölüm. “Onu burada görünce çok şaşırdım çünkü bizim randevumuz bu akşam Semerkand’daydı.”
“Neden benim vezirimi korkuttun?” diye sorar.
“Ben ona tek söz bile etmedim,” diye yanıtlar ölüm. “Onu burada görünce çok şaşırdım çünkü bizim randevumuz bu akşam Semerkand’daydı.”
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder